Er is, zoals ik eerder deelde met jullie, een documentaire in de maak van maakster Monique over Kopp-kind Nikki, Zij groeit met haar broer op bij moeder Karin die borderline heeft. Zoals zij zegt over de documentaire: “Nikki is het gezicht van kwetsbare kinderen in Nederland. Met haar verhaal willen wij laten zien wat deze kinderen meemaken Kinderen van Ouders met Psychische Problemen (KOPP) en Kinderen van Verslaafde Ouders (KVO) groeien op in een complexe situatie. Ieder gezin kampt met unieke problemen waar zij op unieke wijze mee om gaan, maar één ding is zeker: Hoe jong de kinderen ook zijn, zij merken altijd als er iets aan de hand is met hun zieke ouder(wel/niet gediagnostiseerd) en zullen hierop reageren. En daarom moet ieder kwetsbaar kind in hun unieke situatie bijgestaan en begeleid worden.
Documentairemaakster Monique Nolte was met Nikki en haar moeder Karin op 8 juli 2020 bij Beau. Nikki en Karin vertellen daar kort over de rollocoster van borderline. Monique ligt toe dat het perspectief van de documentaire vooral gaat over het effect op Nikki van de borderline van haar moeder Karin.
Nikki zegt in dit fragment bij Beau iets heel wezenlijks over het effect van een Kopp-kind. “Ik ben altijd bezig met ‘kan ik het nu vragen? Is het het juiste moment‘. Want ik sta niet op mijn eigen eerste plaats, zeg maar. Mijn mentale gezondheid komt ná die van mijn moeder”. Dat raakte mij. En dat is zo herkenbaar voor Kopp/Kov-kinderen.
Kijk je met me mee?
En Nikki komt zoals veel Kopp-kinderen volwassen over. Maar ze IS een kind….. Ze is een prachtige jonge meid, die onschuldig, puur en echt is. En toch staat haar moeder altijd centraal. Daarover kan ze zich goed verwoorden. Maar wat is haar werkelijke gevoel? Wat is haar behoefte? Door haar analyse-kwaliteiten, haar manier om te duiden wat er aan de hand is, vergeet je bijna dat ze een kind is. Dit is voor mij én voor de mensen die ik mag begeleiden, zo herkenbaar!
Ze praat op TV als een heel verantwoordelijk meisje: bijna als een volwassene. En dat doet ze hartstikke goed. Ze kan er namelijk NIETS aan doen. Ze is immers (net als jij en ik) zo gevormd, in haar onschuld. En Nikki is een super mooie, stralende en krachtige meid. Zo komt ze óok zeker over. En je vergeet hier bijna dat ze alle secondes, minuten, uren, dag in dag uit, emotioneel voor haar moeder zorgt en primair rekening met haar houdt, in plaats van andersom.
Dat raakt me. En dat raakt me vooral in de herkenbaarheid in mijzelf en in de herkenbaarheid van de vele mensen die ik mag begeleiden om tot heling, te komen.
Vooraal klinken mij hierbij de woorden van Nikki zo bekend in de oren bij de vraag “Hoe is het om met een borderline moeder te leven?” Die woorden voel ik nog lang nagalmen en resoneren.
“Hoe is het om met een borderline moeder te leven?”
Zij zegt: “Een eerlijk antwoord:…. Heel moeilijk!….. Want ik sta niet op mijn eigen eerste plaats, zeg maar. Mijn mentale gezondheid komt ná die van mijn m moeder. Bij alles wat ik doe, moet ik eerst 2 stappen vooruit denken van ‘Ohhhh… Kan ik het op dit moment vragen?’ ehhh.. Kan ik dat op dit moment doen?’ Want ik hoef maar 1 dingetje fout te doen en mijn moeder zegt dan ‘jij doet dat altijd fout’. en vervolgens gaat ze mij beschuldigen dat ik dat doe’. “Dagelijks komt dat voor”, antwoord ze op de vraag van Beau hoe vaak dit voorkomt.
Dit is zo herkenbaar voor Kopp/Kov-kinderen. En we kijken hier naar Nikki. Zij is, net als wij dat vroeger waren, een kind. En zonder dat moeder Karin enige foute bedoelingen heeft: Vanuit haar beschadigingen doet ze wat ze kan. En ze is wél moeder geworden en wat er ook is bij de moeder: Als je moeder heeft het gedrag wel direct enorme effecten op de vorming van kind(eren). Dus bijvoorbeeld het bekritiseren, beschuldigen en/of het onverwachte onveilige, aanwezige paniek & angst, hebben zeer veel direct effect op de veiligheid en de ontwikkeling van een kind.
En daarin is het kind zo kwetsbaar. Er moeten ‘muren’ opgebouwd worden om zichzelf te beschermen tegen bijvoorbeeld aanvallen, beschuldigingen, bekritiseren en angsten. Een kind moet zichzelf in de kern ‘uit’schakelen of naar de tweede plek te zetten, zoals Nikki dit zo schrijnend verwoord. Behoeftes en gevoelens worden daarmee in het kind niet primair ontmoet. Als een kind zich bang of verdrietig voelt, is er géén directe spiegel. Dat zorgt vaak voor veel onzekerheid, angst en die eenzame radeloosheid van het ‘niet weten’ hoe het leven te leven of hoe je ‘het moet doen’.
En we kijken naar Nikki als een prachtig kind (dat is ze!!!!!). Ennnnn ze heeft geen gedrag dat past bij een opgroeiend kind van haar leeftijd. En logisch:In een onveilige situatie waar iemand zomaar kan escaleren of kritisch kan uitvallen, raakt een kind continue op haar hoede, zoals Nikki dit ook zo schetst. En dat is zeker niet de bedoeling van een Ouder, maar dit is wel het effect.
En dat gun ik Volwassen Kopp-kinderen te helen. Het is mijn missie om volwassen Kopp-Kov-Kinderen te helen om zichzelf op nummer 1 te zetten. Uit eigen ervaring weet ik dat er heel veel opnieuw te leren is. En daar wil ik steun in bieden. Ik heb daarvoor een concreet stappenplan gemaakt om het proces overzichtelijk in kaart te brengen. Overzicht en inzicht geeft rust. En dit geeft ook hoop: mensen zijn je voorgegaan en een ontspannen leven met jouzelf op nummer 1 is mogelijk.
Ik ben erg blij dat er mee bewustwording komt door deze documentaire. Laten we er in de maatschappij voor zorgen dat deze kinderen, zoals Nikki (en jij en ik) zo vroeg mogelijk gezien en begeleid worden. Dus als docenten, leerkrachten, buren, vrienden, wijkgenoten hier ook meer oog voor krijgen, kunnen we er met elkaar zijn voor deze kinderen. Voor mijzelf heeft 1 geschiedenis-leraar op de lagere school mij veiligheid geboden. Lieve vragen stellen; aandacht; het kind echt ‘zien’ en steun bieden. Dit zijn essentials die voor een kind enórm verschil kunnen maken.
Vraag je je af hoe jij verschil kan maken of hoe jij jezelf wilt helen!? Neem gerust contact op om hierover verder te praten. Plan direct een afspraak. Download ook zeker jouw stappenplan tot jouw heling.
Warme groet, Antoinette
