In deze vlog wil ik jou extra steunen. Het is in deze tijd een ongelooflijke uitdaging in onze eigenliefde te blijven geloven. En hoop te hebben. Toch brengt dankbaarheid, liefde en hoop ons dichtbij onszelf en in onze heling.
In deze video vertel ik je hoe je jouw eigenliefde nog meer kunt wakker maken als Volwassen Kopp/Kvo-kind.
Ook maak ik je bewust hoe je dit kunt doen.
Hoop doet leven.
En ik wil hoop zijn dat heling werkelijk mogelijk is. Ook juist in deze tijd!
Veel warmte, eigenliefde en hoop toegewenst. En blijf in jouw eigenliefde om jouw angsten (‘ik ben bang’ steeds te reguleren. Heel veel goeds….!
Enorm herkenbaar en prachtige woorden die zo enorm steunend zijn. Ik ben 22 jaar dus officieel ‘volwassen’, maar sinds ik terug ben in mijn ouderlijk huis na een verre reis een enorme klap gekregen over de thuissituatie vroeger en voel me weer dat ‘kind’ uit die tijd toen (zwaar depressieve moeder sinds mijn 13e). Vraagtekens en paniek dat bij me op kwam, ik snapte niks meer van de wereld. Alles wat ik lang had onderdrukt en in standje overleven had afgemaakt (school, etc.), kwam allemaal opnieuw naar boven (tijdens de reis geen moment last gehad van alles want ik had zogezegd afscheid genomen van iedereen en voor mezelf gekozen). Nu in een enorm proces waarin ik alles een plekje probeer te geven, maar ook enorm zoekend ben naar antwoorden, waarom, waarom, waarom (is enorm schrikken om terug te kijken op je ‘overleefperiode’, en dat het zoveel met je heeft gedaan in negatieve zin).
Wat gezegd wordt in het filmpje over in je hart zakken en weer veilig met jezelf voelen, herken ik gelukkig wel omdat ik de reis heb gemaakt en het daar dus wel lukte (gelukkig!!!), maar sinds de terugkomst het onveilige gevoel weer ervaren, het piekeren, in mijn hoofd gaan, enz,. ook zo herkenbaar.
Dank voor het mooie filmpje, heel goed dat dit er is en hopelijk mogen meer mensen hier steun aan hebben.
Dierbare Merel, wat een klus he!? Dank je wel voor je openhartige delen. Ook jouw ervaring is intens herkenbaar. Toen ik 17 was ging ik ook een jaar weg en ik kwam weer thuis na een jaar. Ik hield het niet uit. Precies zoals jij schrijft: Als je opnieuw na een reis in het ouderlijke huis komt, dan zie je het juist pas écht goed. Je ziet nu wat je al die jaren als kind hebt moeten doormaken. Het is heel ‘goed’ dat je het ziet… Dit is de kans om jezelf HELEMAAL te erkennen!…. En het is NU inderdaad heel liefdevol om vriendjes te worden met jezelf. En daarmee jezelf te omarmen in een bedding van jouw eigen veiligheid (in jouw eigen energie).. En keuzes te maken, die daarbij passen en mogelijk zijn voor nu. Als je erover verder wilt praten, plan gerust een gesprekje. Weet je Welkom!… Voor nu een liefdevolle hug. En ik ben dankbaar dat je schrijft dat je door je reis het wel kan, zoals ik in het filmpje met je deel. Dat is een ‘weg’ die je nu kent en steeds mag afleggen. Elke keer weer terug naar JOUW eigen veiligheid, in jouw lichaam NU. Je bent NU niet meer afhankelijk. En kijk of het bedrag van je moeder bij je moeder kan laten…. en dat je niet in de ‘zorg’modus hoeft. Je mag NU helemaal voor jezelf gaan!
Na mijn moeizame jeugd met een verslaafde ouder en veel mishandeling mij een overlevingstactiek aangeleerd, hier ben ik in gevlucht in een relatie en al snel als ouder mee doorgegaan. Ook in beroep van hulpverlening gaan werken. Veel lichamelijke problemen, depressies doorgemaakt. Na scheiding in een goede relatie waar ik mijzelf mag zijn , weet ik eigenlijk niet hoe voor mijzelf te zorgen en van mijzelf te houden. Kan niet meer functioneren omdat ik op ben van al het vechten en geven.
Hi Bianca, Wat een levenspad heb je afgelegd. En een dingen meegemaakt. Ik ben dierbaar dankbaar dat je het met mij deelt. Het is intens voor je. Mooie zorgvuldige liefdevolle zorg voor jezelf dat je in een fijne relatie bent, waar jij jezelf mag zijn. Dat is heel knap en al heel wat… En alles wat je hebt doorgemaakt, zit in jouw lichaam (als dat van vele Kopp/Kvo-kinderen) verankerd… Dat is een hele klus. En heling is mogelijk. Je ziet het aan jouw vermogen lief te hebben. Geweldig. En nu het via jouw partner lukt, is de volgende stap de ‘zelfzorg’ … het lastigste omdat ‘wij’ dat niet geleerd hebben. En het is écht mogelijk om stapje voor stapje voor onszelf dat te leren! ik gun jou dat ook. Plan vooral een gesprek als je het wenst. En blijf in contact met andere Kopp-kinderen (en mij) zodat je je gesteund weet. Het is een heel herkenbaar en moeilijk thema: eigenliefde en zelfzorg. ZEKER in deze Coronatijd. Voor nu wens ik je veel zachtheid en mildheid. En de compassie dat het stap voor stap werkt… En door dit al te schrijven, maak je ook alweer een stap! .. heel goed… Dus ik hou graag het lijntje met jou. Voor nu wellicht 1 moment van 5 minuten in de ochtend om een dierbare foto van jezelf neer te zetten en er even bij stil te zitten. Te kijken met ‘zachte ogen’ naar jezelf. Ik wens je dat! liefdevolle groet, Antoinette